SIDEWALK: DE EXPO
Theater Heerlen foyer
Di 28.02. – So 02.04.2023
Bei Vorstellungen im Festivalzeitraum zu sehen
Eintritt frei
SIDEWALK EXPO: THE KEY OF LIFE
Das Foyer des Theaters ist ein lebendiger Ort, an dem Begegnungen zwischen Menschen und Gespräche über das Theatererlebnis im Mittelpunkt stehen. Eine Ausstellung von Kunstwerken erwarten wir hier nicht. Und doch. Anlässlich des schrit_tmacher Festivals treffen sich Tanz- und bildende Künstler zu einem künstlerischen Austausch, für ein ‚anderes‘ Publikum als das ‚eigene‘. Von Film und Video bis hin zu aufgeblasenen Illustrationen und Keramiken wird uns eine Vielzahl von Assoziationen, Ausdrücken und Bedeutungen präsentiert, die zusammen ein bereicherndes und vielgestaltiges Bild davon ergeben, wie der Mensch die Welt um sich herum versteht. Diese (Tanz-)Künstler zeigen die Beziehung zu den Mitmenschen, die Notwendigkeit, sich in andere hineinzuversetzen und Empathie für Menschen und Situationen zu entwickeln, die uns fremd sind. Daher auch der Titel dieser SIDEWALK Expo: The Key of Life. Nachfolgend finden Sie Erläuterungen zu den verschiedenen Kunstwerken (Niederländisch).
Confetti Parade
een keramische beeldengroep van Rob Birza (Geldrop, 1962)
Rechter wandkast
De eerste indruk is die van een vrolijke optocht van gemaskerde figuren. De titel ondersteunt de suggestie van beweging die in een beeldengroep besloten ligt. Maar als je de beelden van gebakken maar ongeglazuurde keramiek beter gaat bekijken, zie je al snel dat weinig figuren “ongeschonden of volmaakt heel“ zijn. Soms komt een lijf uit een soort zeemonster met grote tanden gekropen, dan weer heeft een bovenlijf een Chinese onderzetter als onderlijf. Door ze niet te glazuren komt de aandacht nog meer op de vorm te liggen. Wat ook opvalt is dat álle figuren een masker dragen (en ‚drie-vinger-handschoenen‘). De maskers verwijzen naar Walt Disney figuren. Of naar andere (verdwenen) culturen. Stijlbreuken, schaalverschillen en high & low culture lopen dwars door elkaar heen: iets wat zich als een constante in het hele oeuvre van Birza manifesteert.
Maskers kunnen je onherkenbaar maken voor de ander. Maar verander je niet ook zelf door dit gevoel van onherkenbaarheid? Laat je je gedrag daardoor beïnvloeden? Wie kijkt naar wie? Maskers verhullen en onthullen tegelijkertijd. Ook de vrolijkheid is verhulling van de onderliggende emoties of lagen. Tenslotte iets over de “setting“. De spiegelkast zorgt ervoor dat beelden door de ruimte gaan zweven. Degenen die op twee onderzetters staan vormen een cirkel met zichzelf. Zwevend tot in het oneindige, zowel zwaar als ook vederlicht.
Rob Birza
Het werk van kunstenaar Rob Birza kenmerkt zich door enorme diversiteit aan technieken en stijlen. Birza begon zijn carrière vooral als schilder, beelden en grote installaties volgden in uiteenlopende tentoonstellingen in binnen- en buitenland o.a in het Stedelijk Museum Amsterdam (Buddha’s Horizon). Birza was meer dan vijfentwintig jaar werkzaam als begeleider op De Ateliers te Amsterdam. Zijn werk wordt vertegenwoordigd door galerie Willem Baars Projects.
Uit De Toon Vallen
een krachtige video van Bryndis Brynjolfsdottir (IJsland, 1977): een excerpt van de video-installatie tijdens Panorama Heerlen
Screen trappenhuis
Uit De Toon Vallen iseen serie bewegende portretten van Heerlenaars in 2023. Het jonge oeuvre van oud-Scapino danseres Brynjolfsdottir, bestaat uit foto’s en films, balanceert tussen geëngageerde fotografie (aandacht voor de mens in zijn sociale situatie) en een abstracte verbeelding, waarin ruimte is voor menselijke emoties.
Brynjolfsdottir: „Na enkele mensen uit Heerlen Noord te hebben gefilmd en lange gesprekken met hen gevoerd te hebben over van alles maar eigenlijk vooral over het leven, hun eigen levenspad, treft mij de gedachte van ’innerlijke motivatie’. “.
Ik wil het zien in veel verschillende vormen.
Van klein naar groot.
De mens,
Buurmensen,
De straat,
De buurt en de wijk,
De stad en het land.
Bryndis Brynjolfsdottir
Bryndis Brynjolfsdottir danste van 2000 tot en met 2018 bij Scapino Ballet Rotterdam en was te zien in onder meer Rosary, De Notenkraker, Pearl, Le Chat Noir, Henry, Pablo, Scala en TING!. Het slotduet uit Pearl waarin Bryndis danste samen met o.a. Alexandre Joliceour, behoort tot een van de mooiste duetten uit het rijke repertoire van zowel Scapino Ballet Rotterdam als Bryndis. Vier jaar geleden begon ze aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag waar ze haar BA heeft behaald in fotografie. Haar achtergrond als danser en haar nieuwe weg als fotograaf wil ze samenvoegen met (kunst)projecten waarbij het belang van lichaam en geest in het middelpunt staan. Bryndis werkt met verschillende disciplines. Zij is medeoprichter van de Stichting Danser voor Dans. Een stichting die richt zich op het ontwikkelen van multidisciplinaire kunstprojecten.
Nocturne, 2019
een punkachtige video van Thomas Swinkels (Nederland, 1988)over de relatie van mens tot de natuur
RaamLoop 5:35 min.
Nocturne toont een groep buxus-motten. Zijn we getuige van een rave? Een nachtelijke rituele dans?
Deze motten worden gecategoriseerd als invasieve exoten; een complexe term die een onderscheid maakt tussen wat inheems is en wat ongewenst. Meegereisd met natuursteen uit Azië leggen ze hun eitjes hier in de buxus; een in Europa populaire plant die wordt gebruikt ter decoratie van voortuinen en parken.
De camera glijdt door de menigte en lijkt te zoeken naar nabijheid tot deze ‘ander’.
Thomas Swinkels
Thomas Swinkels is een in Berlijn gevestigde kunstenaar uit Nederland. Zijn werk beweegt zich tussen sculptuur, fotografie, video en installatie en is beïnvloed door de tijd dat hij in een kraakpand woonde. Thomas beschouwt zijn werk als parasitair: het voedt zich met gevonden objecten, low-fi-technologieën en verhalen uit zijn directe omgeving. Deze nadruk op lokaliteit is zowel een voorwaarde voor als een ambitie van zijn werk. Nadat hij in 2015 afstudeerde aan AKV | St.Joost in Breda, zette hij zijn praktijk voort in een klein dorp in België. Van 2017 tot 2019 was hij deelnemer aan De Ateliers in Amsterdam. Hier ontmoette hij Anders, Frieder en Henna met wie hij het kunstenaarsinitiatief Root Canal organiseert. Niet gebonden aan een vaste ruimte initieerden zij projecten in een camper, Althuis Hofland Gallery (NL), P/////AKT (NL), De Vleeshal (NL) en een zolder in Amsterdam-Oost. Zijn werk is onder meer gepresenteerd bij Buzzer Reeves (DE), Billytown (NL), Beelden in Leiden (NL), Spirit shop (PT), Annie Gentils Gallery (BE), P/////AKT (NL) en De Appel (NL).
Hij wordt ondersteund door het Mondriaan Fonds
De titel van SIDEWALK Expo: The Key of Life verwijst naar ‚ik en de ander‘. De noodzaak om mee te denken met de ander, om empathie op te brengen, ook voor mensen en situaties die ons vreemd zijn.
In een introspectieve dans, met sterk expressionistische fysieke taal communiceert de Duitse Mary Wigman met Hexentanz (Duitsland, 1914) haar tragische donkere karakter, als een onthulling van een levendige, opgewonden en gepassioneerde innerlijke staat van zijn. (Screen).
Prototype, 2007 van Yves Ackermann uit Frankrijk, is een uitvergrotingvan een idee. Prototype is een film van 2 minuten waarin een man wordt neergeschoten. De regen van kogels doet zijn lichaam schudden, zijn handen verkrampen, hij draait rond, einde van de film. (Projectiewand) Met dank aan co-producent Cinedans / Martine Dekker (o.a. bij Hexentanz en Prototype).
Levensgang van Wim Cox (Venlo, 1938) is gemaakt in opdracht van de Rooms-Katholieke Bond voor Groote Gezinnen, een film met veel gevoel voor choreografische kwaliteiten. De Tegelse Courant schreef destijds: ‘Moge deze ‘Levensgang’ veler leven kruisen, want deze film betekent een lichtpunt op het levenspad’. Met dank aan erfgenaam Wim Cox en het Limburgs Museum. (Excerpt in trappenhuis)
Illustraties door Rob Birza. Fotografie Luc Lodder. (Ronde wand)
